No translation available
Annetje woont op één kamer met haar "permanente" logé Michiel, die zijn bed niet uitkomt. Behalve om zicht in de kast te verstoppen. Annetje wil een ruimere woning en de heer Rosen, makelaar, helpt haar graag. Vera, eigenlijk Annetjes stiefmoeder, komt de boel af en toe "beredderen". En dan is er een kind dat verwekt wordt.
Het stuk van Herzberg klink pijnlijk eenvoudig. De anekdote - het bed, de woning, het kind - is slechts een canvas waarop openlijke en verzwegen gevoelens, stille en uitgesproken gedachten grof geschilderd of subtiel getekend worden. Herzberg snijdt elke mogelijkheid tot sentiment af, haar poëzie is bijna wreed. Je ziet het kippenvlees van de naakte emoties, maar de tranen zijn weggeveegd. En onderhuids hoor je dat diepe existentiële kwesties meespelen: de voorlopigheid van het aardse bestaan, de vlucht voor de aandoeningen aan je eigen ziel, de fatale wanorde van de menselijke samenleving.
Een voorstelling van en met: Sara De Bosschere, Luc Nuyens, Mathijs Scheepers, Sofie Sente, Stef Stessel en Klaas Tindemans.
