“Kortsluiting noemen ze dat. Het zit in de familie. Vloeibaar dynamiet. Iets chemisch. Iets in ons bloed. Erfelijk. Nitroglycerine. Verschrikkelijk explosief”
"Curse of the Starving Class" (VLOEK!) is een bitterzoete satire over een kwetsbaar middenklasse gezin dat spartelt om te overleven.
Terwijl ze hun woonst dreigen te verliezen aan schuldeisers en projectontwikkelaars probeert elk van de vier gezinsleden op zijn eigen manier de harde realiteit te ontvluchten. De vader drinkt zich dagelijks lam en heeft overal schulden. De moeder droomt ervan weg te kunnen gaan naar een exotisch oord. De rebelse dochter wil garagist worden ergens op een verlaten plek in het zuiden. De zoon dagdroomt en probeert ondanks alles de familie bij elkaar te houden. Het hele stuk speelt zich af rond de keukentafel, met enkel een lege koelkast en een levend lammetje als gezelschap. De gesprekken zijn brutaal en hard, niets of niemand wordt gespaard. Maar ondanks al de verwoede pogingen om uit te breken blijft het gezin onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Sam Shepard levert met zijn tekst een passioneel commentaar op ‘the American dream’. Hij laat de wanhoop van de personages in vurige poezie transformeren en verstopt tederheid onder de harde confrontaties.
Wanneer we het stuk uit 1979 ,geschreven in volle oliecrisis, nu herlezen lijkt het wel profetisch. Het beeld van een gezin dat vastzit in een neerwaartse spiraal veroorzaakt door precaire economische omstandigheden is helaas meer dan ooit herkenbaar.
De Roovers zetten hun tanden in deze moderne klassieker en brengen een spetterende versie met een kleine bezetting van vier acteurs ondersteund door explosieve live muziek gemaakt en uitgevoerd door de weergaloze Bjorn Eriksson en Elko Blijweert.
‘Ik gokte op de toekomst
Dat het wel beter zou worden. Slechter kon het niet, dus ik dacht dat het wel beter zou worden. Daarom doen ze je steeds iets nieuws kopen: IJskasten, auto’s, huizen, stukken grond, investeren maar. Omdat je denkt dat het wel beter zal worden.
Waarom zouden ze zo royaal zijn als ze dachten dat je het niet kon betalen.
Daarom doe je eraan mee. Je denkt dat je het gewoon kan betalen.
Waarom zou je niet lenen? Waarom zou je niet een graantje meepikken? Ze willen toch allemaal dat je geld leent? Banken, garages, beleggers. Alles draait om onzichtbaar geld.
Je hoort toch geen geld meer rinkelen? Alleen maar plastic kaartjes die heen en weer schuiven. Een soort gezelschapsspel.
Dus ik dacht: als het zo gaat waarom speel ik het spel dan niet mee?’
Van en met Sara De Bosschere, Luc Nuyens, Sofie Sente, Michael Vergauwen, Elko Blijweert en Bjorn Eriksson
Dramaturgie Koen Tachelet
Scenografie Stef Stessel
Kostuums Pynoo
Creatie muziek Elko Blijweert en Bjorn Eriksson (Live afwisselend)
Lichtontwerp en techniek Bert Vermeulen
Geluidsontwerp en techniek Pieter Kint
Een productie van de Roovers spelen vzw