Een grote stad in Europa. Een Thais-Chinees-Vietnamees restaurant op de benedenverdieping van een appartementsgebouw. In de veel te kleine keuken staan vijf Aziaten gewrongen tussen de dampende wokpannen. De jongste vergaat van de tandpijn. Hij kan niet naar de tandarts omdat hij zonder papieren in het land verblijft.
Ook de andere bewoners van het appartementsgebouw passeren de revue: een toekomstige vader die geen kind wil, een kerel van een nachtwinkel met een vreemde bijverdienste, een hongerige krekel die alles doet wat de mier verlangt en twee stewardessen die net terug zijn van een lange trip…
Vijf acteurs spelen achttien personages. De voorstelling geeft een caleidoscopisch beeld van anonieme levens in een hedendaagse grootstad en schetst de vervreemding en de eenzaamheid die deze geglobaliseerde samenleving met zich mee brengt.
Roland Schimmelpfennig (1967) is één van Duitslands meest gespeelde toneelauteurs. In De Gouden Draak geeft hij een gezicht aan mensen die in heel Europa aanwezig zijn, maar die we nauwelijks (willen) zien.
Tekst: Roland Schimmelpfennig
Spel: Robby Cleiren, Sara De Bosschere, Luc Nuyens, Sofie Sente en Vincent Van Sande (ZvA) / Nico Sturm (zaal)Scenografie: Stef Stessel
Geluidsontwerp en muziek: Yves De Mey
Lichtontwerp: Bert Vermeulen
Kostuums: Pynoo
De voorstelling ging in première op Zomer van Antwerpen. De Roovers spelen er in open lucht op een braakliggend terrein nabij het Antwerpse Centraal Station. In het najaar van 2016 toerde de zaalversie van De Gouden Draak langs verschillende CC's en schouwburgen in België en Nederland.
Jo Komkommer
Kristin Hex
Goedele De Veuster
Raymond De Bruyne
Margot Leenaerts
Matteo Catalano
Kaat De Smedt
Maïté
El Bouichi Sabri
Ik vond het meest indrukwekkende dat de 5 acteurs 18 verschillende personages gebben gespeel wat mij niet echt opviel tijdens het stuk zelf. Ik raad jullie aan om zeker eens te gaan naar een van de voorstellingen van De Roovers. Je zal doorhebben dat toneel niet alleen iets is waarnaar je 2 uur lang zomaar naar moet zitten kijken maar dat je erbij moet nadenken.
Ik vond het een redelijk moeilijk stuk om te volgen maar na de bespreking in de klas werd het stuk me wat duidelijker. Ik denk dat je minimum vanaf 16 jaar het best naar het stuk gaat omdat het te ingewikkeld is. Voor de mensen boven de 16 is het wel een goede voorstelling.
Dogukan Altintas
Rachel Winthagen
Nathan Tirez
Emilie
Wel een mooie weerspiegeling van onze maatschappij nu.
Gabrielle de barsy
Margot Verhille
Hasan Ahammed
Laura Lebrun
Vincent Foqué
Jonas Geysen
Margot Demey
Er kwamen actuele thema’s aan bod zoals de vluchtelingenpolitiek , maar ook onderwerpen waar dikwijls films of programma’s over gemaakt worden zoals de echtscheidingsproblematiek, zwangerschap op jonge leeftijd en prostitutie. De vele verhaallijnen door elkaar maakten het moeilijk om te volgen op het moment van de voorstelling zelf. Het is pas achteraf dat de puzzelstukjes in elkaar vielen en dat ik begon na te denken over de verschillende gebeurtenissen.
Op verschillende manieren werd de aandacht van de kijker getrokken. Er was interactie met de zaal door de vragen die gesteld werden aan het publiek. Op een bepaald moment werden er ook stenen gegooid tegen het stalen decor in het midden van het podium. Geen tijd om in te dommelen dus.
Het was zeer creatief dat de vrouwelijke personages gepeeld werden door mannen en omgekeerd.
Het was geen eenvoudige voorstelling, maar dat is net ook interessant. Het zal me zeker bijblijven.
Elias Teunis
Ik vond het wel een beetje storend dat er telkens bij een nieuwe keukenscene met een steen op de metalen plaat werd gegooid. Maar ja, dat moet je er dan bijnemen. Voor de rest was het een zeer mooie en creatieve voorstelling!
Jasper
Sylvia Debois
Bo Dumez
Helena Meersman
Ondanks het feit dat dit een verplichte voorstelling van de school was, had ik er zeker geen spijt van. Het leek voorbij te zijn in een flits maar de ziel die erachter zat leeft nu nog.
Ik vond het toneelstuk betoverend en uitstekend goed gespeeld. Het is een aanrader voor iedereen.
Matthias Goeman
Maddy
Nesrin Mathlouthi
Ik had het ingebeeld als een stuk met een dubbele betekenis.
Het verhaal hing heel mooi aan elkaar. De rollenwissel was zeer origineel.
Het toneelstuk werd duidelijk met heel weinig attributen. Het decor van het toneel kwam heel goed overeen met het uiterlijk van de zaal. Het was een goed toneelstuk met een verrassende wending. De stijl van het Brechtiaans toneelstuk beviel me wel. Kortom is deze voorstelling bij mij goed in de smaak gevallen. Ik kom zeker nog eens terug.
Camille Hermans