Alkestis, Goat Song - T.Hughes / B.Dewulf

Euripides was in de eerste plaats een oude Griek - dat willen we niet ontkennen - maar hij was ook een militant atheïst en voorloper van het monotheïsme, vrouwenhater en strijder voor de rechten van de vrouw, pragmatische idealist, vroom mysticus, religieus fantast en puur poëet, romanticus en spotter en misantroop die vervuld was van oneindig medelijden met de mens. Echt populair was deze sombere dichter niet tijdens zijn leven maar dat zegt natuurlijk niks over de kwaliteit van zijn werk. In 438 voor Christus schrijft hij zijn oudste bewaarde stuk Alkestis.

Het begint allemaal met een voorspelling: Admetos, de jonge koning van Pherae, is gedoemd om jong te sterven. Maar voor één keer kan er onderhandeld worden met de goden: Apollo zorgt ervoor dat Admetos mag blijven leven op voorwaarde dat iemand anders in zijn plaats wil sterven. Niemand is echter bereid om zijn leven te offeren voor de koning. Totdat zijn vrouw Alkestis zich uit vrije wil aanbiedt. Wat volgt, is een debat op leven en dood met een verrassend einde.

Robert Browning, Ted Hughes, T.S. Elliot en vele anderen maakten allemaal hun eigen versie van dit verhaal. De Roovers, op hun beurt scherpen met plezier hun tanden aan deze Griekse zuil en baseren zich hiervoor op Ted Hughes’ tekst. De Engelse dichter Ted Hughes (1930-1998) maakte een bewerking van Alkestis waarin hij afrekent met zijn eigen demonen die hem na de dood van zijn vrouw Sylvia Plath bleven achtervolgen. Het werd een gedicht vol bespiegelingen over eindigheid en het lot van diegene die achterblijft.

Bernard Dewulf doet met zijn vertaling Ted Hughes alle eer aan.

Alkestis ging in première op donderdag 12 januari 2006 in de Monty te Antwerpen. 

spel: Robby Cleiren, Luc Nuyens, Kyoko Scholiers, Sofie Sente en Wim van der Grijn
vertaling: Bernard Dewulf
kostuumontwerp: Valentine Kempynck
scenografie: Stef Stessel
techniek: Stef Stessel, Eric Engels, Bert Vermeulen, Henk Vandecaveye en Geert De Vleesschauwer
uitvoering kostuums: Valentine Kempynck, Veronique Maes enMyriam Van Gucht
dramaturgie: Klaas Tindemans
fotografie: Koen Broos